Hektor was in Troje op zoek naar zijn vrouw, want Andromache was niet in het paleis. Uiteindelijk vond Hektor zijn vrouw op de toren, samen met hun kind. Toen Andromache Hektor zag, zei ze tegen hem: “Ik smeek je, blijf en verlaat mij niet, want ik heb alleen maar jou! Achilles heeft mijn vader met een speer gedood, en mijn moeder heeft hij als slavin genomen. Daarna trof Artemis haar met een pijl, en zo is mijn moeder gestorven. Ik had ook zeven broers: Achilles heeft ze allemaal op één dag gedood. Dus nu heb ik alleen maar jou.”
Maar Hektor zei tot haar: “Vrouw, ik heb medelijden met jou en met ons kind, maar het is schandelijk als ik niet deelneem aan de strijd, want in de strijd zal ik mijn voortreffelijkheid laten zien. Houd mij niet tegen. Want weet dat ik jou en onze zoon nooit vrijwillig verlaat, maar het is voor mij beter te sterven dan te horen dat de Grieken jou als slavin genomen hebben.”
Daarna wendde hij zijn hoofd naar zijn zoon. Het kind begon meteen te schreeuwen, want het kreeg angst door de wapens en door de bronzen helm. Hektor lachte hardop en nam de helm van zijn hoofd. Vervolgens hield hij zijn zoon in zijn armen en sprak een gebed tot de goden. Maar hij smeekte de goden vergeefs, want hij ontkwam niet aan zijn ellendige lot.