Accenten (bijvoeglijk naamwoord)

Bijvoeglijke naamwoorden op -ος / -η / -ον volgen de verbuiging van de 1e en 2e declinatie, en dat geldt ook voor hun accentuering. De vrouwelijke uitgang (-η of -α) is daarbij altijd lang.

Net als bij substantiva van de 1e en 2e declinatie geldt ook bij deze adiectiva dat als het accent op de ultima staat, de genitivus en dativus een circumflexus hebben, terwijl de accusativus hetzelfde accent heeft als de nominativus.

Het enige verschil met de substantiva zit hem in de genitivus meervoud. Bij adiectiva is dit namelijk geen gecontraheerde vorm en staat er dus niet persé een circumflexus op de ultima.

mnl	vrl	onz
καλός καλοῦ καλῷ καλόν	καλή καλῆς καλῇ καλήν	καλόν καλοῦ καλῷ καλόν
καλοί καλῶν καλοῖς καλούς	καλαί καλῶν καλαῖς καλάς	καλά καλῶν καλοῖς καλά

mnl	vrl	onz
δίκαιος δικαίου δικαίῳ δίκαιον	δικαία δικαίας δικαίᾳ δικαίαν	δίκαιον δικαίου δικαίῳ δίκαιον
δίκαιοι δικαίων δικαίοις δικαίους	δίκαιαι δικαίων δικαίαις δικαίας	δίκαια δικαίων δικαίοις δίκαια

mnl	vrl	onz
χρυσοῦς χρυσοῦ χρυσῷ χρυσοῦν	χρυσῆ χρυσῆς χρυσῇ χρυσῆν	χρυσοῦν χρυσοῦ χρυσῷ χρυσοῦν
χρυσοῖ χρυσῶν χρυσοῖς χρυσοῦς	χρυσαῖ χρυσῶν χρυσαῖς χρυσᾶς	χρυσᾶ χρυσῶν χρυσοῖς χρυσᾶ

Deze adiectiva verbuigen volgens de 3e declinatie en krijgen ook hun accent op deze manier. De alfa in de uitgangen is dus ook hier altijd kort, net als bij de substantiva van de 3e declinatie.

mnl/vrl	onz
σώφρων σώφρονος σώφρονι σώφρονα	σῶφρον σώφρονος σώφρονι σῶφρον
σώφρονες σωφρόνων σώφροσι(ν) σώφρονας	σῶφρονα σωφρόνων σώφροσι(ν) σώφρονα

Adiectiva op -ης / -ες vertonen contractie door het wegvallen van de sigma aan het einde van de stam, net als substantiva van het type γένος.

zonder contractie	mnl/vrl	onz
ἀληθής ἀληθέσος ἀληθέσι ἀληθέσα	ἀληθής ἀληθοῦς ἀληθεῖ ἀληθῆ	ἀληθές ἀληθοῦς ἀληθεῖ ἀληθές
ἀληθέσες ἀληθέσων ἀληθέσσι(ν) ἀληθέσας	ἀληθεῖς ἀληθῶν ἀληθέσι(ν) ἀληθεῖς	ἀληθῆ (-έσα) ἀληθῶν ἀληθέσι(ν) ἀληθῆ (-έσα)

Deze adiectiva verbuigen in het mannelijk en onzijdig volgens de 3e declinatie en in het vrouwelijk volgens de 1e declinatie. Dit geldt ook voor de accenten. Het vrouwelijk heeft in de nominativus altijd een korte alfa. Als enige adiectiva volgen deze woorden in het vrouwelijk de substantiva door in de genitivus meervoud altijd de circumflexus op de ultima te hebben.

mnl	vrl	onz
ὀξύς ὀξέος ὀξεῖ ὀξύν	ὀξεῖα ὀξείας ὀξείᾳ ὀξεῖαν	ὀξύ ὀξέο ὀξεί ὀξύ
ὀξεῖς ὀξέων ὀξέσι(ν) ὀξεῖς	ὀξεῖαι ὀξειῶν ὀξείαις ὀξείας	ὀξέα ὀξέων ὀξέσιν ὀξέα

mnl	vrl	onz
χαρίεις χαρίεντος χαρίεντι χαρίεντα	χαρίεσσα χαριέσσης χαριέσσῃ χαρίεσσαν	χαρίεν χαρίεντος χαρίεντι χαρίεν
χαρίεντες χαριέντων χαρίεσι(ν) χαρίεντας	χαρίεσσαι χαριεσσῶν χαριέσσαις χαριέσσας	χαρίεντα χαριέντων χαρίεσι(ν) χαρίεντα

NB: Ook de woorden van het type μέλας/μέλαινα/μέλαν verbuigen op dezelfde wijze, inclusief accent.

Deze twee adiectiva hebben in het mannelijk en onzijdig enkelvoud een onregelmatige nominativus en accusativus, maar gaan in hun accentuering verder als de adiectiva op -ος / -η / -ον, uitgegaan van de (fictieve) nominativi πολλός en μεγάλος.

mnl	vrl	onz
πολύς πολλοῦ πολλῷ πολύν	πολλή πολλῆς πολλῇ πολλήν	πολύ πολλοῦ πολλῷ πολύ
πολλοί πολλῶν πολλοῖς πολλούς	πολλαί πολλῶν πολλαῖς πολλάς	πολλά πολλῶν πολλοῖς πολλά

mnl	vrl	onz
μέγας μεγάλου μεγάλῳ μέγαν	μεγάλη μεγάλης μεγάλῃ μεγάλην	μέγα μεγάλου μεγάλῳ μέγα
μεγάλοι μεγάλων μεγάλοις μεγάλους	μεγάλαι μεγάλων μεγἀλαις μεγάλας	μεγάλα μεγάλων μεγάλοις μεγάλα

Dit veelvoorkomende woord heeft een onregelmatige accentuering, waarbij gewisseld wordt tussen de ultima en penultima. Bovendien is de alfa in de stam op onregelmatige wijze bij sommige vormen lang en bij andere kort.

mnl	vrl	onz
πᾶς παντός παντί πάντα	πᾶσα πάσης πάσῃ πᾶσαν	πᾶν παντός παντί πᾶν
πάντες πάντων πᾶσι(ν) πάντας	πᾶσαι πασῶν πάσαις πάσας	πάντα πάντων πᾶσι(ν) πάντα